Angelique Rondhuis (41)
Verslaggever
de Stentor
Ik kreeg een lange vragenlijst in handen. Alles stond
erin, zwart op wit. Vooraf had ik weinig vertrouwen
in de lijst die ik moest invullen. Het is onmogelijk om mijn
persoonlijkheid te destilleren uit een lijst met bedrijfsmatig
ingestoken vragen. Toch?
‘Aande handvankleurenprofielen en levendige beschrijvin-
gen zag ikmezelf terug op papier. Mijn persoonlijke rapport
was herkenbaar, maar bracht ook verrassingen voor mij.
Onder druk gedraag ik me bijvoorbeeld anders dan in een
normale situatie. Als de deadline van de krant nadert, veran-
deren mijn drijfveren. In plaats van creatief te denken, han-
del ik oplossingsgericht: ‘de krant moet af’. Verrek, dat is zo,
hoorde ik mezelf denken.
‘Ik stond de volgende dag
met een brede glimlach
naast mijn bed’
‘Het is confronterend jezelf zo te leren kennen, maar de
volgende dag stond ik met een glimlach naast mijn bed. Ik
wil graag meer over mezelf weten. Niet omdat ik slecht in
mijn vel zit of niet weet welke kant ik op wil met mijn le-
ven, maar omdat zelfkennis je verder helpt. Ook begrijp ik
collega’s nu beter en kan ik bepaald gedrag beter plaatsen.
‘Door je eigen valkuilen te herkennen, kun je ze proberen te
ontwijken. Ik ben bijvoorbeeld behoorlijk chaotisch. Mijn
doel nu? Minder verhalen tegelijk plannen, beter prioritei-
ten stellenophetwerk, thuis nu eens echtmijnpost openen
én de belastingaangifte dit jaar wel op tijd invullen. Ik ben
benieuwd of dat gaat lukken.’
Josien Wolthuizen (25)
Algemeen verslaggever
Het Parool
Bij verhalen rond een moordzaak, een familiedrama
of over de slachtoffers van een nationale ramp ben
ik als verslaggever continu in dubio. De journalist in mij
wil een mooi verhaal, maar als mens voel ik me vaak
bezwaard als ik bij nabestaanden op de stoep sta.
‘Tijdens het programma met Jeroen en Tonny spraken we
over die worsteling. Hoe benader en interview je mensen
die betrokken zijn bij een persoonlijk drama en hoe ver-
houd je jezelf daartoe? Bij zo’n onderwerp is het belangrijk
dat iedereen open en eerlijk kan zijn. Gelukkig was het
niet zo’n standaard cursusdag met powerpoint en alwe-
tende verteller, maar hadden we een intiem kringgesprek
aan een grote houten tafel.
‘Voor mij als beginnend journalist is het prettig en leer-
zaam om met andere journalisten over dit thema te pra-
ten. Jeroen en Tonny schrijven voor het AD veel van dit
soort persoonlijke en emotionele verhalen. Het was mooi
te zien hoe kwetsbaar zij zich durfden op te stellen en
over hun eigen worstelingen vertelden.
‘Gelukkig was het niet
zo’n standaard cursusdag,
maar een intiem
kringgesprek’
‘Tonny reed op een dag door de straat van een moeder
die op gruwelijke wijze haar dochter is verloren. Hij
moest aanbellen, hij had zijn chef een stuk beloofd. Maar
hij kon het niet en keerde na een paar uur dwalen zonder
verhaal terug naar de redactie. Je hoeft niet meteen op te
geven. Je kunt nabestaanden ook een persoonlijke brief
schrijven en je intenties vertellen. Wat soms ook werkt,
is gewoon eens een biertje met iemand gaan drinken,
zonder recorder of kladblok. Maar als het écht niet goed
voelt, doe het dan niet.’
Deelnemer
‘Interviewmet de man in de straat’
met Jeroen Schmale en Tonny van der Mee
Deelnemer
‘Je troeven en valkuilen kennen’
met Veronique de Ruiter
