66
REVIEWS
Julia Henkel (42)
Verslaggever
Tubantia
Christoph Schmidt (51)
Correspondent Brussel
Trouw
Sabine Vermeiren (42)
Journalist
HLN
Deelnemer
‘Helder schrijven’
met Elma Drayer
Deelnemer
‘Interviewtips: zo doen zij het’
met Yves Desmet
Deelnemer
‘Het portretinterview’
met Carolina Lo Galbo
Het programma is een soort
technische keuring van je
schrijfstijl. Je pen is je belangrijkste
gereedschap. Goede taalbeheersing
staat wat onder druk. Grammatica
en spelling vallen nog mee, het gaat
vooral om de schrijfstijl.
‘Elma gaf eenvoudige tips. Gebruik
geen lijdende vorm. Verzin alterna-
tieven voor woorden die veel voor-
komen. Schrap overbodige woord-
jes zoals ‘echter’, ‘namelijk’, ‘wel’ en
‘mag’. Vermijd clichés, staande uit-
drukkingen, stopwoordjes.
‘Je wilt dat de lezer jouw stuk leest,
uitleest en begrijpt. Dat bereik je
door zo concreet mogelijk te schrij-
ven. ‘Joden zijn gedeporteerd’,
stond in een van mijn artikelen.
Maar door wie dan? De vraag beant-
woorden maakt een artikel al zoveel
duidelijker.
‘Een technische
keuring van
je schrijfstijl’
‘Het belangrijkste motto van een
journalist is volgens Elma: verveel
de lezer nooit. Als lezer merk ik dat
de lijdende vormmij afleidt. Daar er-
ger ik me aan, waardoor de inhoud
niet meer tot me doordringt.’
Ik mag af en toe best wat
scherper zijn als ik interview,
al helemaal met die doorgewin-
terde politici hier in Brussel. Ik
ben goed in analyses en reporta-
ges, maar van interviewen heb ik
niet het idee dat het mijn sterkste
kant is. Ik heb er ook nooit les in
gehad. Aanmelden voor dit pro-
gramma leekme daaromeen goed
idee. En daarnaast, hoe vaak krijg
je nu de kans om tips te krijgen
een voormalig hoofdredacteur
van De Morgen, bijna ‘De Slim-
ste Mens ter Wereld’-winnaar en
interviewer voor HUMO?
‘Ik mag
best wat
gretiger zijn’
‘Vooraf werd gevraagd of ik me
als vrijwilliger wilde opwerpen.
Yves Desmet interviewen tijdens
het programma, dat wilde ik wel.
‘Zijn commentaar na afloop was
niet mals. Te braaf, niet gretig
genoeg. ‘Je liet me zo vaak weg-
komen met een vaag antwoord’,
zei hij. Die gretigheid heb ik in
mijn oren geknoopt. Ik ga voort-
aan meer op het spreekwoorde-
lijke puntje van mijn stoel zitten.
Iets meer de wilde hond zijn, dat
kan geen kwaad.’
Voordat ik naar het program-
ma ging, vond ik het een ver-
schrikkelijk idee om rollenspellen
te moeten doen. Ik sta niet graag
op de voorgrond. Toch heb ik er
veel van opgestoken. Ik ben me
bewuster geworden van mijn
lichaamstaal. Een uitnodigende
houding is een basisvoorwaarde
voor een open gesprek. Ga dus
niet defensief met gekruiste armen
zitten.
‘Ik ben nu ook directer in een in-
terview. Voorheen vermeed ik
soms de moeilijkste vragen uit em-
pathie voor de ander. Ik stelde ze
wel, maar halfslachtig. Dat doe ik
niet meer. Ik smijt die vraag er ge-
woon in. Er komt vanzelf wel iets
terug. Of iemand antwoordt niet,
dan schrijf ik dat gewoon op.
‘Nu smijt ik
die vraag er
gewoon in’
‘De kunst van de stilte is nog zo’n
handigheid. Die pas ik consequent
toe sinds de training. Vroeger kon
ik ongemakkelijk worden van stil-
te. Dan luisterde ik mijn tape terug
en had ik het gevoel dat ik zelf de
stiltes volkletste. Maar juist wan-
neer ik momenten van stilte inlas,
merk ik dat een geïnterviewde met
de juiste woorden komt.’
