Zou Stephanie De Smedt (38) zakencijfers spannender
vinden dan lingerie? Na een intermezzo van een dik jaar
bij lingeriefabrikant Van de Velde keerde ze terug naar
De Tijd. Waar ze eerder al elf jaar werkte, maar nu is ze
hoofdredacteur. ‘Deze krant is onder mijn huid gekropen.’
TEKST: RIK VAN PUYMBROECK | FOTO’S: LIEVEN VAN ASSCHE
‘OOK FACEBOOK
IS NU DE
CONCURRENT’
Vrijdagmiddag op de redactie
van De Tijd. Veel bekend volk
(dat gaat zo, als je bij De Morgen
werkt en bij collega’s over de
vloer komt), de art director heeft
een vaantje van Berchem Sport
op het kastje dichtst bij z’n hart
hangen en Stephanie De Smedt
loopt op witte sportschoenen.
Haar dag begon vroeg en dus is
die op dit middaguur al halfweg.
Zo vroeg las ze de kranten (‘na-
tuurlijk klopt het niet dat hoofd-
redacteuren álles kunnen lezen,
maar met scannen kom je ook
al ver’), tussen 7 en 8 moesten
de kinderen op en eten en naar
school (‘dat is een vervelend uur,
ik mis de ochtendradio’) en toen
reed ze van Brugge naar Brus-
sel. Vanavond zal ze laat thuis
zijn. Zo gaan de dagen en in al
die uren zal een weekendkrant
gemaakt worden en zal er ver-
gaderd worden en de toekomst
besproken.
En daar ligt ook bij deze krant
(‘en wij hebben dan nog het ge-
luk dat we een nichepubliek
bespelen’) de uitdaging. ‘Na de
eerste golf van het internet zijn
we aan een nieuwe versnelling
toegekomen. En een en ander
staat onder druk. De losse ver-
koop, die overal klappen krijgt,
maar die nog altijd belangrijk is
om de lezer aan te trekken en
de band met een nieuw publiek
te houden. Maar ook de jongere
generatie, die niet alleen anders
naar tv kijkt, maar ook helemaal
anders met nieuws bezig is.
Facebook is voor veel mensen
een vaste bron van nieuws en
daar moet je als krant proberen
tussen te komen. Het concurren-
tieveld is niet meer die andere
krantentitel. We moeten daar
een antwoord op vinden, zeker
als mensen het sérieux van kran-
ten in twijfel beginnen te trek-
ken (glimlacht). En de politiek
helpt ons daar niet bij.’
En zo praten we al snel over di-
gitaal en papier, de verhouding,
over hoe moeilijk alles te voor-
zien is. ‘Tien jaar geleden voor-
spelde niemand dat we vandaag
nieuws zouden consumeren
zoals we dat nu doen. Dus wat
wordt dat over tien jaar? Dat
weet niemand. Maar dat ons
