Die komt vervolgens onder druk
te staan van de redacteuren, omdat
zijn idee de eerste keer niet gelijk
aansloeg. Dat werkt dus niet. Design
vergt een lange adem, het is voortdu-
rend vragen blijven stellen. Als desig-
ner moet ik een soort pain in the ass
zijn.’
‘In iedere organisatie zitten men-
sen die me zien als een outsider.
Die denken: hij kent onze identiteit
niet. Daarom moet ik zo transparant
mogelijk zijn, compromissen slui-
ten. Het sleutelmoment is de eerste
schets van het nieuwe design. Bij de
presentatie let ik op de gezichten.
Na vijf minuten weet ik of ze het
goed vinden.’
‘Kan ik mensen altijd overtuigen?
Het eerlijke antwoord is nee. Voor
mij is het cruciaal dat ik een soort
advocaat heb binnen de organisatie.
Iemand die het voor mij opneemt en
zegt: jongens, we wilden niet voor
niets een nieuwe opmaak.’
‘De laatste jaren doe ik vooral web-
design. Web is uitdagend, maar zon-
der papieren kranten gaat er echt
iets verloren – daar ben ik van over-
tuigd. In Zwitserland liet ik de kran-
tenbazen de tien beste covers van
2016 zien: over de Brexit, de dood
van Prince, Trump en de Nobelprijs
voor Dylan. Ik zei: zulke intelligen-
te, geestige voorpagina’s werken
online niet. The New Yorker gaat
die heus niet online zetten. De sto-
rytelling van print is uniek, die krijg
je niet terug.’
‘Kijk naar de opiniesectie. In een pa-
pieren krant heeft die een elegante
feel. Een commentator op papier komt
geloofwaardig over, serieus. Online
gebruikers zien de verschillen niet
jacek utko : ‘Print wordt op termijn meer een nicheproduct, maar dat is niet erg.’
