FAROEK ÖZGÜNES: ‘Op veel redacties is onderzoeksjournalistiek een stiefkindje. Je pakt een onderwerp op en zegt tegen de chef dat je niet
weet of er iets uitkomt. En als het maanden later toch iets oplevert, is het altijd gedonder.’
te en iedereen bij Twente nog
steeds met gouden lepels at? Toen
we die vraag hardop stelden, wis-
ten we: dan klopt er dus iets niet.
Door steeds met elkaar te sparren
en gebruik te maken van elkaars
kennis en contacten, bleven we op
het juiste spoor.’
Je moet wel gedacht
hebben: dit gaat niet lukken.
‘Klopt. Iedereen bleef Munster-
man geloven. Ik twijfelde aan me-
zelf. Heb ik het wel goed? Maar
we hebben Munsterman weten te
ontmaskeren. We hebben elkaar
echt versterkt. Als je voor eigen
succes gaat, kom je niet zo ver.’
Wagenaar tikt Özgünes aan. ‘Hou
jij eigenlijk van voetbal?’
‘Ha! Ik volg de Rode Duivels,
maar ik ben een slechte suppor-
ter. Zodra ze verliezen, haak ik af.’
Wagenaar grinnikt. ‘Ik vind het
een vreselijke sport om te beoe-
fenen. Ik heb met schoolvoet-
bal een keer een bal weggekopt
en daarna een kwartier duizelig
naast het veld gelegen. Ik wist
meteen, dit is niks voor mij.’
Nog even over die samenwer-
king: wat is een redactie voor
jullie?
Wagenaar: ‘Een verzameling
mensen die begrijpt wat je be-
doelt. Wat je ook doet. Waar je
ook tegenaan loopt. Buiten de
deur hoor je regelmatig dat jour-
nalisten maar lastige mensen
zijn. Op de redactie vind ik alle-
maal gelijkgestemden. Zij begrij-
pen waarom ik dit werk doe.’
Absoluut, zegt Özgünes. ‘Maar
wat mij altijd heeft verbaasd, is
dat je in ons vak al heel snel als
een ervaren journalist wordt be-
stempeld. Je werkt er net een paar
jaar en de nieuwkomers vragen
jou al hoe ze het moeten doen.’
Terwijl je dan zelf nog niet
bent uitgeleerd.
‘Het heeft ruim tien jaar geduurd
voor ik me zelfverzekerd voel-
de. Zoiets wordt vaak vergeten,
zeker bij de televisie. Nieuwe
mensen komen de redactie op
en willen allemaal de hemel be-
stormen. Maar ze houden het
vaak niet vol. Soms moet je gas
geven, soms juist rust nemen.
Je moet fouten durven maken
en daarvan leren. Goed worden
vraagt veel tijd.’
Is die tijd er nog in de
journalistiek?
‘De snelheid van het nieuws ver-
andert. Zodra je iets hebt, raakt
dat meteen ondergesneeuwd door
andere onderwerpen. In de we-
reld van de pushberichten móét
je de eerste zijn. Gelukkig is het
checken van berichten op onze
redactie nog altijd belangrijker
dan snelheid. Het geeft veel druk,
maar het is een heilig principe. Je
wilt achteraf niet betrapt worden
op een bericht dat niet waar blijkt
te zijn. Het haalt je geloofwaardig-
heid onderuit.’
Wagenaar knikt. ‘Snel staat in ons
vak soms gelijk aan oppervlakkig.
Daar mag je niet in meegaan. Zorg
FAROEK
ÖZGÜNES
• Was in de jaren negentig
koningshuisverslaggever
voor VTM NIEUWS.
• Werd nieuwsanker bij
VTM, maar stopte daarmee
in 2011 om zich te kunnen
concentreren op zijn rol als
justitie-expert bij
‘Het Nieuws’.
• Werd het gezicht van het
programma ‘Telefacts
Crime’, in 2013 omgedoopt
tot ‘Faroek’.
• Is getrouwd, heeft een
zoon en een dochter en
woont in Putte.
KOM NAAR ONZE
RENDEZ-VOUS MET
FAROEK
ZIE PAGINA 58
